sorma cıktım öylece kapıdan 

yürüdüm ezbere yolları ezberimi bozarken 

karanlıkta rüzgar teninden aydınlıktaki gibi gecmez öyle gülme 

köselemin sesleri vardı kulaklarımda sade-ce 

ve herşeyleydim yinede 

buraya nasıl geldim bilemedim 

her adımda küllenmiş hissiyatlar kor gibi sokak lambalarıyla 

uzun bir yolun tepesindeyim şimdi sonra hep 

ve herhangi birinin yokuştan yuvarlanan bilyesi gibi hayat 

birazda bayat 

seni düşündüm beni düşündüm bir başkasını düşündüm öldürüyorum hepsini dedim 

kimseler yoktu o vakit sokaklarda

biraz rüya biraz da ilahi gibi kutsaldı etraf 

inanç dedim bir an neye sonra 

onuda sorma 

her adımda ilerliyordum bi okadarda uzaklaşıyordum merkez kaç diye düşünürken 

yürümek garip 

denemek gibi ve tehlikeli hayalperestler için 

cukurlarla dolu bir dunya hop sakın düş kurma 

nefes koca bi kabus varsa hala elbet cıkarsın düzyola 

ve akıp gider yine hikaye nasılsa hep aynı terane 

çıktım kapıdan yürüdüm öylece kendime 

kaçarken unutmuştum bi yerlerde ve sanırım kovarlarkenden kaçırmıstım 

bir durakta bir sokakta bir bankta yada bir kitapta 

usanmış bir yorgunum galiba şu sıralar biraz 

uslu uslu duruyorum öylece

sıkkın ve bıkkın 

ama benim adım bıçkın