kendini kaybettiğin anlar
anlar mı
kendini yakaladığını
yada ben
yakalayım diye mi
yanındayımdır  yansımanı
gözlerin hiç olmadığı kadar parlak şimdi bak
yerçekimi daha önce olmadığı kadar hafif
objeler nesneler özneler ve de perdeler
uçuşuyor sağımdan gelen hafif sarı ışıkla
ellerim bağli
ap açik sana
aç bunun yanında biraz da
oyunlar çoğaldıkça
uçlarından yakalıyorum aldığım nefesi
düş gibi bir gerçek
sade bir an
geçicek
tutuyorum tutuyorum
ay nasıl tutuluyorsa öyle
ben de tutuluyorum işte böyle yada söyle
haydi sen de söyle
parlak bir düş
düşmeden önce ki her seferinde
nasıl da mutluyum ben bu halde
doğmadan güneş
uyur insan önce
gün doğumunda ayrılık olmaz ondan ki
uyku var önde
bir uyur bir uyanırım ben her seferinde
bir uyur bir uyanır
sen o sıra başka bir yerlerde
güneş tepeme üşüşene kadar
tutarım nefesi öylece
gelen  ışıkla dans ederim verirken nefesi
seke seke
sen gidersin ben de giderim
aynalar durur bir tek öyle
uçar gibi olurum ben
sen devam et böyle